Propiedades das reacións de polimerización

PROPIEDADES 

              Propiedades eléctricas

Os polímeros industriais en xeral adoitan ser malos condutores eléctricos, polo que se empregan masivamente na industria eléctrica e electrónica como materiais aislantes. As baquelitas (resinas fenólicas) substituíron con vantaxe ás porcelanas e o vidro no aparellaje de baixa tensión fai xa moitos anos; termoplásticos como o PVC e os PE, entre outros, utilízanse na fabricación de cables eléctricos, chegando na actualidade a tensións de aplicación superiores aos 20 KV, e case todas as carcasas dos equipos electrónicos constrúense en termoplásticos de magníficas propiedades mecánicas, ademais de eléctricas e de gran duración e resistencia ao medio ambiente, como son, por exemplo, as resinas ABS.

Para evitar cargas estáticas en aplicacións que o requiran, xeneralizouse o uso de antiestáticos que permite na superficie do polímero unha condución parcial de cargas eléctricas.

Evidentemente a principal desventaja dos materiais plásticos nestas aplicacións está en relación á perda de características mecánicas e geométricas coa temperatura. Con todo, xa se dispón de materiais que resisten sen problemas temperaturas relativamente elevadas (superiores aos 200 °C).

As propiedades eléctricas dos polímeros industriais están determinadas principalmente, pola natureza química do material (enlaces covalentes de maior ou menor polaridad) e son pouco sensibles á microestructura cristalina ou amorfa do material, que afecta moito máis ás propiedades mecánicas. O seu estudo se acomete mediante ensaios de comportamento en campos eléctricos de distinta intensidade e frecuencia. Seguidamente analízanse as características eléctricas destes materiais.

              Propiedades físicas dos polímeros.

Estudos de difracción de raios X sobre mostras de polietileno comercial, mostran que este material, constituído por moléculas que poden conter desde 1.000 ata 150.000 grupos CH2 - CH2 presentan rexións cun certo ordenamiento cristalino, e outras onde se evidencia un carácter amorfo: a estas últimas considéraselles defectos do cristal. Neste caso as forzas responsables do ordenamiento cuasicristalino, son as chamadas forzas de van der Waals. Noutros casos (nylon 66) a responsabilidade do ordenamiento recae en enlácelos de H.

A temperatura ten moita importancia en relación ao comportamento dos polímeros. A temperaturas máis baixas os polímeros vólvense máis duros e con certas características vítreas, debido á perda de movemento relativo entre as cadeas que forman o material. A temperatura á que funden as zonas cristalinas chámase temperatura de fusión (Tf). Outra temperatura importante é a de descomposición e é conveniente que sexa bastante superior a Tf.

                As propiedades mecánicas

Son unha consecuencia directa da súa composición, así como da estrutura molecular, tanto a nivel molecular como supermolecular. Actualmente as propiedades mecánicas de interese son as dos materiais polímeros e estas han de ser melloradas mediante a modificación da composición ou morfología: por exemplo, cambiar a temperatura á que os polímeros se ablandan e recuperan o estado de sólido elástico ou tamén o grado global da orde tridimensional. Normalmente o incentivo de estudos sobre as propiedades mecánicas é generalmente debido á necesidade de correlacionar a resposta de diferentes materiais baixo un rango de condicións con obxecto de predecir o comportamento destes polímeros en aplicacións prácticas.

Durante moito tempo os ensaios foron realizados para comprender o comportamento mecánico dos materiais plásticos a través da deformación da rede de polímeros reticulados e cadeas moleculares enredadas, pero os esforzos para describir a deformación doutros polímeros sólidos en términos de procesos operando a escala molecular son máis recentes. Polo tanto, consideraranse os diferentes tipos de resposta mostrados polos polímeros sólidos a diferentes niveis de tensión aplicados; elasticidad, viscoelasticidad, fluxo plástico e fractura.