miércoles, 25 de diciembre de 2013

Forma de moleculas

A TEORIA DA REPULSION DOS PARES ELECTRONICOS DA CAPA DE VALENCIA.
A diferenza do enlaice ionico, o enlace covalente é direccional. A forma dunha molecula explica unha partes esencial das súas propiedades. A teoría da repulsión dos pares electrónicos da capa de valencia (TRCV) fai unha simple adiciion ás ideas de Lewis que permiten preveer a forma dunha molecula dada: " Os pares electrónicos se repelen uns a outros, polo que se situan o mais afastados posible entre si. "
Moleculas sen pares solitarios. Formas das moléculas:

                                     




miércoles, 11 de diciembre de 2013

A Bioquímica constitúe un pilar fundamental da biotecnología, e consolidouse como unha disciplina esencial para abordar os grandes problemas e enfermidades actuais e do futuro, tales como o cambio climático, a escaseza de recursos agroalimentarios ante o aumento de poboación mundial, o agotamiento das reservas de combustibles fósiles, a aparición de novas formas de alergias, o aumento do cancro, as enfermidades xenéticas, a obesidad, etc.
A bioquímica é unha ciencia experimental e por iso recorrerá ao uso de numerosas técnicas instrumentales propias e doutros campos, pero a base do seu desenvolvemento parte do feito de que o que ocorre en vivo a nivel subcelular mantense ou conserva tralo fraccionamiento subcelular, e a partir de aí, podemos estudalo e extraer conclusións.


Adenina, Timina, Guanina, Citosina son as catro bases nitroxenadas que compoñen a secuencia de ADN, tamen existe o Uracilo que é a base que sustitue a Timina cando se produce a división do ADN, e formase unha soa cadea ARN, cando se quere copiar este. A relación entre estas bases é,
Adenina-Timina     ;    Guanina-Citosina no ADN
No ARN temos, Adenina-Uracilo  ;  Guanina-Citosina

A representación esquemática da molécula de ADN, a molécula portadora da información xenética. bioquímica é unha ciencia que estuda a composición química dos seres vivos, especialmente as proteínas, carbohidratos, lípidos e acedos nucleicos, ademais doutras pequenas moléculas presentes nas células e as reaccións químicas que sofren estes compostos (metabolismo) que lles permiten obter enerxía (catabolismo) e xerar biomoléculas propias (anabolismo). A bioquímica baséase no concepto de que todo ser vivo contén carbono e en xeral as moléculas biolóxicas están compostas principalmente de carbono, hidrógeno, osíxeno, nitrógeno, fósforo e azufre. É a ciencia que estuda a base química das moléculas que compoñen as células e os tecidos, que catalizan as reaccións químicas do metabolismo celular como a digestión, a fotosíntesis e a inmunidad, entre outras moitas cousas. Podemos entender a bioquímica como unha disciplina científica integradora que aborda o estudo das biomoléculas e biosistemas. Integra desta forma as leis químico-físicas e a evolución biolóxica que afectan aos biosistemas e aos seus compoñentes. Faio desde un punto de vista molecular e trata de entender e aplicar o seu coñecemento a amplos sectores da Medicina (terapia xénica e Biomedicina), a agroalimentación, a farmacoloxía.


Se necesitades mais información a cerca de Bioloxía, podedes mirar nistes blog:  

http://biologoloco69.blogspot.com.es/2013/11/situacion-dos-cultivos-biotecnoloxicos.html
http://iesoterobioxeo1bach.blogspot.com.es/

miércoles, 4 de diciembre de 2013

A estructura electrónica dos átomos


http://www2.uah.es/edejesus/resumenes/QG/Tema_3.pdf

Química Nuclear

A química nuclear ten que ver coas reacións e procesos que se producen no núcleo do átomo
Aquí déixovos uns resumos que teñen que ver coa química nuclear, son uns apuntes de nivel universidade pero que son moi interesante. Aconséllovos que os leades. tamen van uns exercicios o final de todo das explicacións.


http://www2.uah.es/edejesus/resumenes/QG/Tema_2.pdf

miércoles, 27 de noviembre de 2013

Química elementos e compostos

Nesta páxina podes-des atopar teoría moi ben explicada e ademais tamén uns exercicios relacionados o visto na teoría. Aconséllovos que o miredes e repasedes diversas cuestións que poden ser moi beneficiosas para vos.

http://recursostic.educacion.es/secundaria/edad/3esofisicaquimica/impresos/quincena7.pdf

miércoles, 20 de noviembre de 2013

Configuracións electrónicas

Orbitais

Para unha descrición e comprensión detalladas das reaccións químicas e das propiedades físicas das diferentes sustancias, é moi útil a súa descrición a través de orbitales, con axuda da química cuántica.
Un orbital atómico é unha función matemática que describe a disposición dun ou dous electróns nun átomo. Un orbital molecular é o análogo nas moléculas.
Na teoría do orbital molecular a formación do enlace covalente débese a unha combinación matemática de orbitales atómicos (funcións de onda) que forman orbitales moleculares, chamados así por que pertencen a toda a molécula e non a un átomo individual. Así como un orbital atómico (sexa híbrido ou non) describe unha rexión do espazo que rodea a un átomo onde é probable que se atope un electrón, un orbital molecular describe tamén unha rexión do espazo nunha molécula onde é máis factible que se achen os electróns.
Do mesmo xeito que un orbital atómico, un orbital molecular ten un tamaño, unha forma e unha enerxía específicos. Por exemplo, na molécula de hidrógeno molecular combínanse dúas orbitales atómicos, ocupado cada un por un electrón. Hai dúas formas en que pode presentarse a combinación de orbitales: aditiva e substractiva. A combinación aditiva produce a formación dun orbital molecular que ten menor enerxía e que presenta unha forma case ovalada, mentres que a combinación substractiva conduce á formación dun orbital molecular con maior enerxía e que xera un nodo entre os núcleos.


File:D orbitals.svg

Os orbitales son funcións matemáticas para describir procesos físicos: un orbital únicamente existe no sentido matemático, como poden existir unha suma, unha parábola ou unha raíz cadrada. Os átomos e as moléculas son tamén idealizaciones e simplificaciones: un átomo e unha molécula só existen no baleiro, e en sentido estrito unha molécula só se descompón en átomos si rómpense todos os seus enlaces.
No "mundo real" únicamente existen os materiais e as sustancias. Si confúndense os obxectos reais cos modelos teóricos que se usan para describilos, é fácil caer en falacias lóxicas.




viernes, 15 de noviembre de 2013

Ósmose en patacas



Este traballo trata da ósmose nas patacas.
É un traballo feito por uns compañeiros e mais eu, espero que vos guste, esta moi ben explicado.
Un saúdo.

miércoles, 6 de noviembre de 2013

Composto orgánicos

Os compostos orgánicos tamén poden conter outros elementos, tamén outros grupos de átomos ademais do carbono e hidróxeno, chamados grupos funcionais. Un exemplo é o grupo hidroxilo, que forma os alcois: un átomo de osíxeno enlazado a un de hidróxeno (-OH), ao que lle queda unha valencia libre. Así mesmo tamén existen funcións alqueno (dobres enlaces), éteres,ésteres, aldehidos, cetonas, carboxílicos, carbamoilos, azo, nitro ou sulfóxido, entre outros.

miércoles, 30 de octubre de 2013

Elaboración de xabón (Traballo)

Antes de continuar coa explicacion da formulación inorgánica, expoñovos un traballo feito por compañeiros do meu curso pasado e máis eu.
 Tratase da elaboración do xabón, é moi interesante e moi utilizado pola xente que vivía nos pobos, ainda que non superan as formulas química coas que se nombran, sabían que o xuntar soca cáustica(NaOH) máis auga (H2O) e sebo, podiase formar xabón. Espero que vos guste o traballo e vos sea de utilidade para aprender novos conceptos.


Este traballo xunto con outros dos demais compañeiros estan no blogger http://iesoterobioxeo1bach.blogspot.com.es/ e tamen no blogger http://cmc2011-2012.blogspot.com.es/ ambos da miña profesora de bioloxía do ano pasado Mª Carmen Cid

martes, 29 de octubre de 2013

Esquema da Formulación Inorganica

FORMULACIÓN INORGANICA



  • ÓXIDOS:

   
 Metal/ No metal + O      nº de oxidación del O :(-2)

chamanse cando van con metal: Oxido (de) .....
      ''          ''        ''    con no metal: Anhídrido .....

Ejemplo:
Na2O : Óxido de sodio; Monóxido de disodio; Óxido sódico
Fe2O: Óxido de hierro(III); Trióxido de dihierro; Óxido férrico
Cl2O: Óxido de cloro (VII); Heptaóxido de dicloro; Anhídrido perclórico
SO: Óxido de azufre (V); Trióxido de azufre; Anhídrido sulfúrico



  • PERÓXIDOS:    


 Metal/ No metal + (O2)   //   nº de oxidación del O2 :(-1)   //   se nombran como: Peróxidos

Ejemplo:
H2 O: Peróxido de hidrógeno; Dióxido de dihidrógeno
Na2 O: Peróxido de sodio; Dióxido de disodio; Peróxido sódico
Cu2 O: Peróxido de cobre (I); Dióxido de dicobre; Peróxido cuproso



  • HIDRUROS:


                     METÁLICOS: 

  metal + H   nº de oxidación de H: (-1)  se nombran como: Hidruros

Exemplos:
LiH : Hidruro de litio; Monohidruro de litio; Hidruro lítico
CuH: Hidruro de cobre (II); Dihidruro de cobre; Hidruro cúprico
CuH : Hidruro de cobre (I); Monohidruro de cobre; Hidruro cuproso

                     NO METÁLICOS:
   
 no metal + H   nº de oxidacion H: (+1)    se nombran como: Hidruros

     - son os das columnas 13, 14, 15 (levan o H despois do non metal)

Exemplos:
BH3 : Trihidruro de boro; Borano
NH3 : Trihidruro de nitrógeno; Amoniaco/Azano
PH3 : Trihidruro de fósforo; Fosfina/ Fosfano
AsH3 : Arsina/ Arsano
SbH3 : Estibina/ estibano
CH4 : Metano
SiH4 : Silano/ Sulfano

     - e das columnas 16 y 17 (levan o H antes do non metal)

Exemplos:
HF :  Fluoruro de hidrógeno; Ácido fluorhídrico
HCl : Cloruro de hidrógeno; Ácido clorhídrico
HI : Yoduro de hidrógeno; Ácido yodhídrico


  • SALES BINARIAS


   (tende a ser gases nobres)   metal/non metal + metal/non metal    Chamanse .......-uro de ......

Exemplos:
NaCl : Cloruro de sodio; Cloruro sódico
FeBr3 : Bromuro de hierro (III); Tribromuro de hierro; Bromuro férrico
NH4Cl : Cloruro de amonio; Cloruro amónico






Quedan máis cousas das que informar pero, por hoxe, penso que isto é suficiente.
Espero que vos sirva de axuda este esquema da FORMULACIÓN INORGANICA



miércoles, 23 de octubre de 2013

Ejercicios química

EJERCICIOS DE FORMULACIÓN INORGÁNICA

1. Nombrar los compuesto inorgánicos siguientes con las tres nomenclaturas:
BeO, Au2O3, CaO, ZnO, CrO, Cr2O3, HgO, Hg2O.

2. Formular los compuestos siguientes:
Óxido crómico, trióxido de cromo, óxido de cromo(III), óxido de plata, óxido de
hierro(III), óxido de cobre(II), óxido de cadmio, óxido estannoso.

3. Nombra los compuestos siguientes:
Li2O2, Cs2O2, Ag2O2, H2O2, MgO2, SrO2, ZnO2, CdO2, Cu2O2, CuO2, NiO2.

4. Nombrar los compuesto inorgánicos siguientes con las tres nomenclaturas:
N2O, P2O, SeO3, As2O3, SO2, SO, Br2O, Cl2O7, Br2O3, I2O, CO, N2O5, N2O3, I2O5, P2O3,
P2O5.

5. Formular los compuestos que se indican:
Óxido carbónico, pentaóxido de dinitrógeno, trióxido de difósforo, heptaóxido de
dibromo, monóxido de nitrógeno, óxido sulfuroso, óxido de azufre(IV), óxido de
fósforo(V), óxido de nitrógeno(V), óxido de cloro(I), óxido brómico, pentaóxido de
dicloro, óxido de selenio(VI), óxido hiponitroso óxido sulfúrico, óxido de yodo(III).

6. Nombrar los siguientes compuestos:
LiH, CuH, CuH2, AuH3, NaH, CrH3, CrH2, ZnH2, AlH3, MgH2, CoH3, CoH2, BeH2, CdH2.

7. Escribir los compuestos que se indican:
Hidruro de potasio, hidruro de hierro(III), hidruro de alumnio, hidruro de plata,
hidruro de calcio, hidruro de magnesio, hidruro de estaño(IV), hidruro de sodio,
hidruro de bario, hidruro de platino(IV), hidruro de plomo(II), hidruro de
mercurio(I).

8. Formula:
Sulfuro de hidrógeno, bromuro de hidrógeno, telururo de hidrógeno, yoduro de
hidrógeno, fluoruro de hidrógeno, cloruro de hidrógeno.

9. Nombrar utilizando la nomenclatura sistemática y la de Stock:
FeCl2, MnS, Cu2Te, AlF3, Fe2S3, CuI.

10. Formular los compuestos que se indican:
Fluoruro de cobre(II), sulfuro de plomo(IV), sulfuro de cromo(III), tricloruro de
hierro, dibromuro de cobre, tetrafluoruro de silicio, cloruro de hierro(II), bromuro
sódico, fluoruro de calcio, cloruro de aluminio.

miércoles, 16 de octubre de 2013

Un tema importante da química é o saber das composicions de formulas. Como por exemplo nesta nova entrada vamola dedicar a FORMULACIÓN INORGANICA. Esta é un pouco complexa xa que hai que estudar todas as valencias da tabla periodica, ou polo menos as mais importantes, que son as seguntes:


- REGLAS DE FORMULACIÓN.
Para expresar a fórmula dos compostos de coordinación é conveniente ter presentes as regras de formulación recomendadas por IUPAC, estas regras son:
  • Os complexos escríbense entre corchetes
  • Dentro dos corchetes escríbense primeiro os cationes, daquela os aniones e para rematar as especies neutras.
  • De haber dous ou máis especies co mesmo tipo de carga, ordénanse alfabéticamente de acordo ao átomo que se atopa unido ao átomo central.
  • Para rematar e por fóra dos corchetes, escríbese como superíndice a carga total do complexo. Así por exemplo o hipotético complexo formado po1Co3+, 3NH3 1H2O, 1Cl- 1F- escribiríase correctamente como:       [CoClF(NH3)3(H2O)]+
- REGLAS DE NOMENCLATURA
En canto á nomenclatura IUPAC recomienda:
  • Ter presente en primeiro lugar si trátase dun complexo aniónico (con carga negativa) catiónico (con carga positiva) ou si trátase dunha especie neutra. Por exemplo:
  • [CrCl(NH3)5]2+ é un complexo catiónico.
  • [Co(CN)6]4- é un complexo aniónico.
  • [CuBr2(NH3)2] é un complexo neutro.
- Ao nomealo cítanse primeiro os ligandos, e estes en orde alfabético.
- Os ligandos aniónicos cítanse polo seu nome habitual, por exemplo H- (hidruro) ou ClO4- (perclorato). Aínda que existen un certo número de ligandos con nomes especiais, mentres que para os ligandos neutros utilízase o seu nome habitual, con dúas excepcións:
LigandoNombreTipo
F-fluoroAniónico
Cl-cloroAniónico
Br-bromoAniónico
I-yodoAniónico
O2-oxoAniónico
OH-hidroxoAniónico
O22-peroxoAniónico
HS-mercaptoAniónico
S2-tioAniónico
H2OAquaNeutro
NH3AmminaNeutro
NONitrosiloNeutro
COCaboniloNeutro
- A orde alfabético non considera os prefixos numéricos que indican a presenza de varias moléculas dun mesmo ligando. Por exemplo aqua, diaqua e triaqua van antes que ciano.
- Utilízanse os prefixos dei-, tri-, etc., para especificar o número de cada clase de ligando sinxelo (unidentado).
- Para ligandos complicados (axentes quelantes polidentados), úsanse outros prefixos:
Cantidad de ligandosPrefijo
2bis
3tris
4tetraquis
5pentaquis
6hexaquis
- Noutra entrada continuaremos coa información a base deste tema. 

miércoles, 9 de octubre de 2013

Química básica

Ola, chámome Lucía e vouvos a dar unha serie de informacións neste blog.
Este blog vai tratar de informacións a cerca de quimica e todo o relacionado con esta ciencia, que para algúns é tan complexa. Aqui vouvos a mostrar enlaces de documentos que vos pondrian ser de axuda xunto con videos e outra informacións. 
Agora xa informados de como vai ser este blog, comezamos.








                  O MAIS BÁSICO DA QUÍMICA


A Química é a ciencia que estuda a materia e as súas transformacións. A Física ocúpase da 
enerxía e as súas transformacións. A Fisicoquímica abarca o estudo das interaccións entre 
a materia e a enerxía, e explica os principios que rexen as transformacións da materia 
coñecidas como reaccións químicas, mediante o estudo das propiedades físicas das 
sustancias e do efecto dos cambios físicos sobre as reaccións. 



                   MATERIA 

Materia é todo aquilo que ocupa lugar no espazo e posúe masa. Todos os sistemas 
materiais están formados por átomos e moléculas. As moléculas son átomos unidos entre si 
mediante enlaces químicos. Á súa vez, os átomos están constituídos por partículas consideradas 
indivisibles: protones, neutrones e electróns. 
Nos compostos químicos únense átomos de máis dun elemento, para formar moléculas ou 
ben para formar estruturas infinitas, como é o caso dos polímeros. 



                 ÁTOMOS 

Os átomos están constituídos por un núcleo central e electróns, de carga negativa, que viran 
ao redor del. Á súa vez o núcleo está formado por protones, de carga positiva, e neutrones, 
que non posúen carga. O átomo é neutro, polo tanto o número de protones é igual ao número 
de electróns. En xeral a masa dun átomo é aproximadamente a masa do núcleo, pois a 
masa do electrón é 1840 veces menor que a masa do protón. A masa do neutrón é 
aproximadamente igual á masa do protón. 
En canto ao tamaño do átomo, este é máis ou menos 10 000 veces menor que o tamaño do 
núcleo, polo tanto case todo é baleiro. 
Cada elemento químico está caracterizado polo número de protones que teñen os seus átomos. 
Este número denomínase número atómico Z.